Βιβλία
Έγραψαν για τα έργα μου
Ιστορίες σφιχτής πλοκής, με σύντομες, κοφτές σα μαχαίρι προτάσεις που δίνουν ένα δυναμικό ρυθμό, με εναλλαγές πλάγιου και άμεσου λόγου που δεν αφήνουν κενά και που δείχνουν τη μαστοριά της συγγραφέως. Αλέξης Ζήρας
Η γλώσσα της είναι άψογη: πυκνή, οργανωμένη, κοσμημένη με αυθεντική ειλικρίνεια και ζωντανό παλμό. Κλεοπάτρα Λυμπέρη
Ο αναγνώστης θα βρεθεί μπροστά σε χαμηλόφωνες περιγραφές καταστάσεων αλλά με εσωτερική ένταση. Οι ιστορίες υπαινίσσονται πολύ περισσότερα από όσα αφηγούνται. Για πολύ καιρό θυμάσαι μια φιγούρα, ή μια ατμόσφαιρα, ή μια ιδιαιτερότητα στη σχέση. Κώστας Λογαράς
Η Στάμου γράφει σα να κατοικεί στο εσωτερικό του θέματος και όταν βγαίνει έξω αρχίζει η δική της δουλειά. Έτσι, οι ήρωές της γίνονται φύλλο και φτερό. Χαρακτηριστικό της αφηγηματικής ευστροφίας της είναι ότι οι ήρωές της κτίζονται όπως μια γνωριμία. Όλα έρχονται με την ώρα τους και τη σωστή στιγμή. Ξενοφών Μπρουντζάκης
Σπανίως συναντάμε σε βιβλία τέτοια άρτια γλώσσα και θέματα τόσο μεστά της σύγχρονης ζωής. Γεράσιμος Δενδρινός
Με ακρίβεια ανατόμου και δεινότητα χημικού, η συγγραφέας ζωντανεύει το νοσηρό κλίμα της εποχής και παραθέτει τον ανθρώπινο ψυχισμό που είναι σε κίνηση ακριβώς την ώρα που μεταβάλλεται, με χαμηλούς τόνους περιγράφει εκκωφαντικούς ήχους. Ελένη Γκίκα
Τα εξαιρετικά διηγήματα αποκαλύπτουν το ταλέντο της στην κατασκευή ενός ψυχολογικού θρίλερ που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχογράφημα και το αστυνομικό σασπένς. Δημήτρης Φύσσας
Εναλλάσσοντας μέσα από τα αφηγήματά της, πρόσωπα, ρόλους και δρώμενα με τα είδωλά τους, αναδεικνύει το βαθύτερο υπόστρωμα του ενοχικού τους μητρώου ως κληροδοτημένο από την εποχή του μύθου, ενώ υπερασπίζεται την εντοπία της ματαίωσης στη θέση μιας ου-τοπίας του πραγματοποιημένου ονείρου. Άννα Αφεντουλίδου
Απαλλάσσοντας, και μάλιστα εκ προοιμίου, την αφήγησή της από τα κολπάκια ενός κακώς εννοούμενου «μετα-», προσδίδει στην εξιστόρηση ό,τι συνήθως απουσιάζει από την τρέχουσα παραγωγή. Ήτοι, κειμενική αλήθεια. Γιώργος Βέης
Διαβάζω και απολαμβάνω τα βιβλία της Εύας Στάμου, από τότε που έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου τις Μεσημβρινές συνευρέσεις, που παρ’ ότι έχουν μεσολαβήσει εκατοντάδες αναγνώσεις, ακόμη μένουν χαραγμένες στη μνήμη μου. Καθώς οι βιβλιοθήκες μου έχουν ξεχειλίσει, αναγκάζομαι κάθε τόσο να προβώ σε εκκαθαρίσεις. Όμως υπάρχουν κι εκείνα τα βιβλία που είναι αδύνατον να τα αφήσω να φύγουν από κοντά μου. Ένα τέτοιο βιβλίο ήταν οι Μεσημβρινές συνευρέσεις, ένα τέτοιο βιβλίο είναι και Τα κορίτσια που γελούν. Το κάθε ένα διήγημα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Μεγάλη ποικιλία προσεγγίσεων, εξαιρετική γραφή, σε αυτό το βιβλίο που θεωρώ από τα καλύτερά της. Κώστας Στοφόρος
Η Στάμου παρατηρεί διεισδυτικά τις ηρωίδες της και φέρνει στην επιφάνεια τυραννικές αγωνίες μέσα από τις συγκρούσεις που αναφύονται στο ερωτικό πεδίο. Μέσα από την προσήλωση στο πάσχον σώμα ανιχνεύει μείζονες τρόμους της ψυχής. Ο φόβος αντιμάχεται τη διακαή επιθυμία ελευθερίας, η φιλαρέσκεια αποσιωπά και την ίδια στιγμή αναζωπυρώνει τις ανεπάρκειες, ενώ ο ψυχαναγκασμός αποτρέπει τα λυτρωτικά ξεσπάσματα. Λίνα Πανταλέων